Teknike Legjislative

I. Elementet e tekstit zyrtar
1. Teks. zyr i akt nor, nën prof formal,
përbë nga elem vijuese
a) koka e akt me elem trege në radhitje:
1) emërimi jurid i akt
2) nr i ak
3) dt e miratim
4) titulli
b) preambula
c) teks i neneve
ç) vendi & dt e shpalljes & nënshkrime
d) shtojca
II. Titulli i akt
1. Titulli i akt të jetë i shkurtër.
2. Kur kjo nuk ë e mundur, titullit t’i bashkohet
një titull i 2 më i shkurtër ne kllapa rrethore
(opsion).
3. Titulli të përmbajë të gjitha argum krye
të trajtuara në akt. të shmangen shprehjet e përgji,& citimet e dt
III. Homogjeniteti terminologjik midis titullit dhe teks
1. Fjalët e përdorura në titull të jenë identike me ato
në tekstin e nenit, kur i referohen të njëjtit objekt.
IV. Titulli i aktit që ndryshon ose bën shtesa në akte ekzistuese
1. Për redaktimin e titujve të akteve që ndryshojnë akte
ekzistuese referohuni në shifrat XXI, XXVI-XXVIII.
V. Titulli i akteve që venë në jetë normativat e BE-së ose ato
ndërkombëtare
1. Në rastin e normativës se BE-së ose të
atyre ndërkombëtare rekomandohet që titulli i akt legjis
të përmbajë referim të kësaj normative.
VI. Ndarja e aktit në nivel më të lartë se neni
1 kur teksti i aktit ë i gjatë & kompleks, ai
mund të ndahet në pjesë të vogla, ku secila të
përmbajë një ose më shumë nene.
2. Këto pjesë emërohen në mënyrë të njëjtë me fjalët e
mëposhtme, dhe përdoren sipas kësaj hierarkie Kre titull, pjesë, libër.
3. Seksioni mund të përdoret si ndarje e brendshm në një kre.
4. Ndarjet e të njëjtit nivel sjellin një num të
vazhdueshëm në brendësi të çdo ndarjeje
Çdo ndarje shënohet me një nr rendor, me shifra romake.
VII. Neni
1. Ndarja bazë e teks normativ ë neni. Asnjë pjesë e
teks normativ, përveç shtojcave, nuk përjashtohet nga ndarja në nene.
2. Neni duhet i shkurtër.
3. Duhet shmangur futja në të njëjtin nen e parashikimeve
që nuk janë në raport të dpd me njëra-tjetrën.
4. Nenet duhet të jenë gjithmonë të numëruara
progresivisht Nenet shënohen në krye me fjalën “Neni__.” e ndjekur nga
një hapësirë e bardhë & nga nr rendor me shifra arabe. Ky rregull ndiqet & ne një teksti
të përbërë nga 1 nen shkruhet “Neni 1”.
5. Nenet, përveç numrit duhet të ket tituj për tekste të gjata dhe komplekse. titujt, nëse përdoren për nenet, duhet të shtrihen në brendësi te aktit.

VIII. Paragrafi
1. Çdo nen ka paragrafe. Paragrafi ka pikë në fund.
2. Çdo paragraf ka period pa kaluar në kryeradhë. Brenda paragrafit mund të kalosh ne
kryeradhë vetëm në rast të një nëndarje të teks në radhitje të shënuara me shkronja ose në fund të pjesës hyrëse të një ndryshimi tekstual.
3. Në të njëjtin nen paragrafet shënohen me nr rritës në shifra arabe, të ndjekura nga pika.
4. Paragrafi i vetëm i një neni shënohet me nr “1.”.
IX. Ndarja brenda paragrafit
1. Ndarjet brenda paragrafit përdoren për nxjerrjen në pah të fjalive të një periode midis tyre të
bashkërenduara në mënyrë sintaksore ose për radhitje. në brendësi ose në fund të këtyre ndarjeve
nuk mund të futen perioda të reja përpara se të kalohet në parag pasardhës.
2. Ndarjet brenda parag shënohen me shkronja të vogla të alfabetit. Shkronja ndiqet nga shenja e djathtë e kllapës rrethore. Ndarjet brenda shkronjës shënohen me nr në shifra arabe dhe ndjekur nga një kllapë.N.q.s shkronjat e alfabetit nuk mjaftojnë për të
përmbushur klasifikimin,vazhdohet me shkronja dyshe & sipas rastit &treshe.
3. Kur parag ndahet në shkronja shkohet në kryeradhë mbas 2 pikave qe mbaron pjesa hyrëse si & në fund të çdo shkronje që mbaron me pikë dhe presje; nuk duhet kaluar në
kryeradhë brenda 1 shkronje ,vetëm në rastin kur kjo ndahet në nr.ketu kalohet në kryeradhë si
mbas shtesës,& në fund të çdo nr
4. Përdorimi i vizave,shenjave të pikesimit nuk ë i lejuar.
5. Çdo ndarje inferiore fillon me 1 “kryeradhë” më të
brendshme në krahasim me “kryeradhën” e ndarjes superiore.
6. ne vazhdimësin së progresivitetit të
shkronjave & nr mbahen parasysh të njëjtat
rreg si për nenet & paragrafet.
. Shtojca
1 shtojca kur kemi teks ne form tabele listave, shënimeve & të ngjashme që rëndonin teks e neneve,& te prezantimeve grafike, psh. hartografi, vizatime,
2. Shtojcat nuk vihen në fillim të neneve, vihen në fund të teks të neneve.
3. Dallohen nga shtojcat në kuptimin fillestar të fjal, teks që përbëjnë obj e aktit këto akte ndahen në akte që miratojnë, autorizojnë ekzekutojnë & akte të miratuara, të autorizuara të ekzekutuara si: tekste unike, marrëveshje ndërkombëtare, bilance, plane, programe, statute kanë karakter
autonom
XI. Titulli i shtojcave
1. Shtojcat emërohen “shtojcë”& shënohen me 1 shkronjë të madhe.
2. pajisen me 1 titull që tregon përmbajtjen e shtojcës & në kllapa, dispozitën e aktit që referohet
shtojcës.
3. Kur shtojca ë në formë tabele përdoret fjala tabelë në vend te shtojcës
XII. Referimi i shprehur nga neni te shtojca
1. Teks i nenit ku ë lidhur objektivisht shtojca të përmbajë referim të shprehur te shtojca, te
shtojcat.
XIII. Ndarje të brendshme të shtojcave
1. Ndarja e brendshme e shtojcave duhet të lejojë dallimin të pjesëve në të cilat ë ndarë shtesa.
XIV. Homogjeniteti material i aktit dhe i ndarjeve te veçanta.
Ndalimi i normave ndërhyrëse
1. Parashikimet ligjore në dispozitat përbërëse të aktit duhet të jenë, homogjene.
2. shmangen dispozita që rregu çështje ligjore nga ajo e aktit në tërësinë e tij. N.q.s futen dispozita të tilla, ato përmbahen në një nen të posaçëm& këto përmenden në titullin e aktit.
3. Ndarja e dispozitave të aktit në nene, në ndarje superiore
nga neni,i përmbahet kritereve të homogjenitetit të brend të ndarjeve të veçanta.

XV. Renditja e dispozitave.
1. kur teks normativ përb 1 disiplinë organike të1 lënde rekomandohet qërenditja e dispozitave në brendësi të aktit i përmbahet sekuences:
a) Pjesa hyrëse, e përbërë nga “dispozitat epërgjithshme”, p.sh
1) objekti i aktit & parime të përgjith
2) fusha e veprim.
3) përkufizime
b) Pjesa kryesore: përbëhet nga dispozitat thelbësore& procedurale për lëndën e disiplinuar,
sanksionet & dispozitat financiare. Sanksionet &dispozitat financiare vihen nepjesë mbas dispozitave thelbësore &procedurale. këto, duhet të përmbajnë 1 referimtë saktë të dispozitave thelbësore përveç kur i referohen të gjithë aktit.
c) Pjesa e fundit, përmban dispozitat finale&tranzitore p.sh
1) dispozita që i përkasin delegimit;
2) dispozita zbatimi;
3) dispozita shfuqizuese n.q.s për shkak të dispozitave të reja shfuqizohet 1nen i vetëm, dispozita të veçanta të lidhura ngushtë me të rejat,
4) dispozita tranzitore
5) dispozita për hyrjen në fuqi të aktit: vendosin,n.q.s ndryshe nga afati i vendosur në Kushtetutë
dt e hyrjes në fuqi & afatin e fillimit të fuqisë së dispozitave të veçanta, n.q.s ë ndryshe nga afati i hyrjes në fuqi të aktit; dt të vendosen në mënyrëtë qartë & në mënyre që të jenë lehtësisht
të njohura nga shumica e njerëzve.
XVI. Perkufizimi i referimit.
1. Me “referim normativ” kuptohen ato raste kur teks i aktit referohet te 1 akt tjetër , 1 pjesë tjetër të të njëjtit akt
2. Kriteret e hartimit që i përkasin shkrimit të citimeve të
teksteve normativejan në shifrat LXX-LXXII.
XVII. Referimet e brendshme.
1. Ë referim i brend 1 fjali që i referohet 1pjese tjetër të të njëjtit akt.
2. Duhet verifikuar nëse referimi i brend ë inevojshëm për 1artikulimtë mirë të teks e
kundërta, nëse mund të shmanget me një riformulim tërësor të dispozitës.
3. Duhet të shmangen referimet zinxhir
XVIII. Referim tek ndarjet superiore nga neni
1. Në raste janë të rralla,ë e këshillueshme n raste e domosdoshme referimi
në 1 pjesë të aktit superior nga neni. Ky tip referimi pranohet n.q.s përfshin dispozitat e pjesës së thirrur;
XIX. Referim tek neni ose tek pjese inferiore nga neni
1. në shifrën XVIII, referimi tregon me saktësnr e nenit që përmban dispozitat e thirrura,& tregon, nëse referimi nuk ë i gjithë neni, & ndarjet inferiore.
2. Për format e citimit të ndarjeve inferiore të një akti
normativ bëjmë referim tek shifrat LXX-LXXII.
XX. Referimi i jashtëm
1. Ë referim i jashtëm fjalia që referohet në dispozita të 1 akti tjetër.
2. dallohet referimi me funks normativ & referimi pa funks normativ.
3. Referimi me funks normativ ndahet në referim
formal & referim material Ne rastin e 1 akti i referohet një akti tjetër Në rastin e 2akti i referohet vetëm dispozitave të thirrura që bëhen hipotetikisht pjesë e aktit referues ashtu si janë
të shkruara në momentin që bëhet referimi, të gjitha ndryshimet e mëvonshme të aktit të thirrur nuk prekin aktin referues.
4. Referimi material duhet shmangur, mqs ë e mundur &më korrekte, të rishkruhet i gjithë teksti pa bërë asnjë referim.
5. Në çdo rast para se të përdoret një referim të sigurohemi që ky nuk ë i ndaluar nga
sistemi ligjor
6. Referim pa funks normativ kemi kur, për 1 arsye, ë e nevojshmee arsyeshme të
tregosh të kujtosh një akt tjetër normativ;

XXI. Referimi në akte të ndryshuara
1. Në referimet tek akte të ndryshuara, të bëra
tekstit në fuqi në momentin e hyrjes në fuqi të aktit që
permban referimin, rekomandohet të përmenden aktet
që kanë sjellë ndryshimet.
XXII. Përcaktimi dhe përdorimi i fjalës “ndryshim”
1. Me “ndryshim” kuptohet çdo dispozitë që ndërhyn në
çdo mënyrë në 1 tekst normativ ekzistues ose ndërhyn në përmbaj nor të dispozitave ekzistuese.
XXIII. Përdorimi i fjalëve “zëvendësim”, “shtesë”, “shfuqizim”
a) “zëvendësim”: dispozita e re kur heq fjalë të vjetra& i zëvendëson me të reja;
b) “shtesë”: dispozita e re shton parashikime të reja & nuk heq fjal
c) “shfuqizim”: dispozita e re kufizohet vetëm në heqjen e fjalëve.
XXIV. Ndryshim i heshtur dhe i shprehur (tekstual dhe jotekstual)
1.të bëhet dallimi i një ndryshimi të heshtur & të shprehur.
XXV. Ndryshimi i shprehur tekstual
1. kemi ndryshim të shprehur tekstual kur legjislatori,
me formula vendos që 1 tekst i mëparshëm të lexohet të shkruhet në mënyra të ndryshme & dikton tekstin e ri
XXVI. Titulli i akteve që ndryshojnë akte të tjera të mëparshme
si përmbajtje thelbësore ose të vetme të tyre
1 kur legjislatori nxerr aktin e ri me qëlliminkryesor ose te vetëm që të ndryshojë 1 ose disa akte tëmëparshme ëe nevojshme që akti të tregojëshprehimisht në titullin e tij që ndryshon 1ose disa
akte të mëparshme & të tregojë cilin ose cilat.
2. Formulat që përdoren në titulltë jenë të ndryshmesipas përmbajtjes këshillohet:
a) të përdoren shprehjet “ndryshim osendryshime” dhe folja “ndryshoj”, duke përfshirë
rastet kur akti i ri shfuqizon disa dispozita,shton disa të tjera & zv disa të tjera;
b) të përdoret fjala “shfuqizim”& folja “shfuqizoj”në rastet kur ligji i ri kufizohet të eliminojë 1
akt të mëparshëm ose kufizohet të shfuqizojë një pjesëtë 1 akti të mëparshëm;
c) të përdoret fjala “zëvendësim& folja “zëvendësoj”në rastet kur ligji i ri e lë në fuqi tërësisht tekse aktit të mëparshëm duke u kufizuar vetëm në shtimine fjalëve të reja.
XXVIII.Titulli i aktit që ndryshon akte të ndryshuara disa herë
1.tituj të akteve që ndryshojnë akte precedente te ndryshuara disa herë zbatohen kriteret e
treguara në shifrën XX.
XXIX. Aktet konsoliduese
1. N.q.s 1 akt bazë ë ndryshuar disa herë,&ndryshimet e mëvonshme janë shtresuar gjatë kohës,
ë e këshillueshme të mos vazhdohet mendryshime të reja, të riformulohet i gjithë teksti,duke përfshirë & eleminuar të gjitha variacionet emëparshme.
XXX. Formulimi i dispozitave që përmbajnë ndryshime të
shprehura tekstuale (ose novelat)
1. Ndryshimet e shprehura tekstuale të përmblidhennë 1 nen të veçantë duke shmangur vendosjen endryshimeve tekstuale& dispozitave të llojeve tëndryshme në pika, në pjesë të vogla ngaparagrafe në brendësi të të njëjtit nen.
2. Njësia minimale e teks për të zv parapëlqehettë jete paragrfe &kur bëhet fjalë të ndryshosh1 fjalë të vetme ose 1grup fjalësh.
3. N.q.s ndryshohen paragrafe parapëlqehet tërishkruhet neni; në mënyrë analoge, po të
ndryshohen disa shkronja të 1 paragr parapëlqehet tërishkruhet paragrafi
4. Dispozitat që sjellin ndryshime tekstuale (të quajturapërbëhen nga 2 pjese; paragrafi që sjell
ndryshimin & pjesa që përmban ndryshimin tekstual.
5. Paragrafi i dispozitës që sjell ndryshimin përmbandispozitivin e drejtuar në vendosjen e rapr midisdispozitës ekzistuese & asaj të sjellë nga ndryshimitekstual: ky dispozitiv, mbaron me 2 pika,mbas vjen ndryshimi tekstual, i vendosur midisthonjëzash, në hapje dhe mbyllje.
6. Paragrafi nuk duhet të kufizohet të vendosë,përgjithësisht, hyrjen ose shtimin e ndryshimit tekstualnë teks ekzistues, duhet gjithmonë të tregojëvendosjen e saktë të pjesës ndryshuese në tekst saktësuar mbas cilave fjalë mbas cilit nenndarje tjetër do të futet ndryshimi tekstual.
7. N.q.s pjesa ndryshuese konsiston në një nen tëplotë në një apo më shume paragrafe, shkronja osenr ajo shkruhet midis thonjëzash, në kryeradhë,mbas dy pikave me të cilat mbyllet paragrafi.
8. N.q.s anasjelltas, ndryshimi tekstual konsistonnë 1 period disa perioda, në 1 fjalë për të
futur, në zv si shtesë, në dispozitën
ekzistuese, ndryshimi vihet midis thonjëzave, mbasparagrafit

XXXI. Numërimi i neneve shtesë dhe pjesëve shtesë në nivel
superior nga neni
1. Nenet shtesë që do të futen me ndryshimet tekstuale nëtekste normative ekzistuese, shënohen me nr rendornga neni mbas të cilit ato vihen, me shkronjae alfabetit shqip ( psh.22/a, 22/b etj).
2. Nenet shtesë që duhet të vendosen përpara nenit 1 të njëakti ekzistues shënohen me numrin “01”, “02”, “03”, etj.
3. Nenet që futen me ndryshime tekstuale në tekstenormative ekzistues,shënohen me nr e nenit
mbas të cilit futen, bashkë me një nr rendor.
4. Duhet të shmanget përdorimi i nr qëkorrespondon me nr e Nenet e shfuqizuar më parë.

XXXII. Numërimi i paragrafeve në brendësi të ndryshimevetekstuale
1. Në ndryshimet tekstuale që sjellin zv tërësorëtë 1 Neni të 1 akti ekzistues, paragrafet e tekstit të ri shënohenme të njëjtët nr rendor. N.q.s ndryshimi
tekstual fut paragrafe të rinj këto shënohen me të njëjtin nr rendor të pikës e ndjekur nga folja
numërore shqipe.
2. N.q.s ndryshimi tekstual shton paragrafe të rejambas pikës së fundit të një neni, ndiqen rregullat e thëna më sipër.
3. N.q.s ë e domosdoshme të vendosen paragrafepërpara pikës 1, këto shënohen me nr “01”, “02”,“03”, etj.
4. N.q.s bëhet futja e 1 pike midis dy paragrafesh tështuara më pas te teksti ekzistues, kjo shënohet me nr e pikës mbas të cilit vendosen, e ndjekur me një nr rendor.
5. Në ndryshimet tekstuale të teksteve ekzistuese me paragrafetë pa numëruara, nr i paragrafeve të reja zbatohetvetëm kur ndryshimi tekstual zv 1 nen të plotëtë tekstit ekzistues. N.q.s ndryshimi tekstual fut,shton paragrafe të reja, këto nuk numërohen.

XXXIII. Shkronja dhe numra shtesë
1. Nëse bëhet e nevojshme të shtohen shkronja & nrnë tekste ekzistues, ndiqen të njejtat rregulla si në shifratXXXI-XXXII.

XXXIV. Ndryshime tekstuale njëkohësisht te disa dispozita tëpërmbajtura në akte jo lehtësisht të rreshtuara.
1. Nëse lind nevoja të bëhen ndryshime tekstuale të të njëjtitlloj në1 seri aktesh jo lehtësisht të rreshtueshme, tëpërdoret 1 formulë përmbledhëse e tipit: “Kudo që
ndodhet shprehja ‘y’ zv me ‘z’”.

XXXV. Sistemimi i ndryshimeve
1. Ndryshimet strukturohen në brendësi të aktit sipaskritereve të mëposhtme:
a) Në ndarjen në nene të bëhet 1 nen për çdo nen të
ndryshuatë bëhen disa paragrafe të të njëjtit nen për të ndryshuardisa paragrafe të 1 neni, secila duke ndryshuar njëparagraf
b) atëhere kur paragrafet e nenit të ndryshuar nuk janëtë nr, të shmanget, zv i 1 paragrafi me disa paragrafe,zv i disa paragrafeve të ngjitura me1 pikë Kjo të mos ndryshuar renditjen eparagrafeve eventualisht të thirrur në të njëjtin akt osenë akte të tjera

XXXVI. Shfuqizime të papërmendura dhe pjesërisht tëpapërmendura
1. Quhet shfuqizim i papërmendur ai që konsiston nëformulën “ janë të shfuqizuara të gjitha aktet në kundërshtimme këtë ligj”; quhet shfuqizim pjesërisht i papërmendur i shprehur me formulën “ janë të shfuqizuara dispozitat qëbien në kundërshtim me këtë ligj”.
2. Te dy tipet e shfuqizimit duhet të shmangen,se duhet të sforcohemi të shfuqizojmë në mënyrë tëshprehur dyshim dhe në mosdije, më mirë të mos përmendëshgjë, duke qenë se formulat e mësipërme janë tëpanevojshme.

XXXVII. Shfuqizimi i shprehur i akteve ose dispozitave
1. Këshillohet shfuqizimi i shprehur, e kemi kurlegjislatori tregon me saktësi pjesën e shfuqizuar.
2. Për shfuqizimin e shprehur duhet të mbahet parasysh,përveç kritereve vijuese, shih shifrën XIV.

XXXVIII. Ndryshimi midis shfuqizimit të shprehur dhezëvendesimit
1. d.m.th heq fjalë dhe njëkohësisht në vend të tyre vendos fjalë të reja, të mos
përdoren shprehjet “shfuqizon dhe (pastaj) zëvendëson”.
2. Të përdoret fjala “shfuqizim” vetëm kur dispozitashfuqizuese kufizohet në heqjen e pjesëve te tekstit.
3. Nëse 1 nen ose 1 pikë, ose 1 pjesë tjetër ka zv me ndryshim tekstual 1 nen tëmëparshëm, ose n1 pikë, ose 1 pjesë tjetër,
4. Njëlloj, nëse brenda aktit disa nene kanë zvme ndryshime tekstuale pjesë të akteve të mëparshme, nuk ka nevojë të futet 1dispozitë në normatfinale ë për t’u shmangur si shkak
i ekuivokeve që kjo mund të gjenerojë.

XXXIX. Ndryshime jotekstuale dhe shfuqizimi i shprehur
1. N.q.s akti i ri nuk sjell ndryshime tekstuale tekakti ekzistues, ë mirë tërenditen në 1 dispozitë finale dispozitat e mëparshmeqë rezultojnë të shfuqizuara nga dispozitat e reja
XL. Kur parapëlqehet të ndryshosh tekstualisht dhe kurkryhen ndryshime jotekstuale dhe shfuqizimi idispozitave të mëparshme
1. Ka raste kur parapëlqehet që, në vend të ndryshimit të
tekstit të dispozitave të mëparshme të formulohet organikisht disiplinae re & të renditen në fund dispozitat e mëparshme qërezultojnë të shfuqizuara nga akti i ri.
2. Nëse 1 disiplinë organike e re e 1 lënde sjell zv e shumë dispozitave të shpërndara nëshumë akte, vlen të rishkruhet 1 akt i tërë ose pjesëakti, në këtë rast akti i ri do të rendisë në një dispozitë tëfundit të gjitha dispozitat e meparshme qe tani jane shfuqizuar

XLI. Formula e shfuqizimit si dispozitë e fundit
1. Shfuqizimet e shprehura, n.q.s vendosen në fundtë aktit, renditen në një nen të vetëm midis dispozitavetë fundit.
2. Ndonjëherë ë e arsyeshme të përdoret formula: “janëshfuqizuar, dispozitat që vijojn…

XLII. Ndryshime të shprehura jotekstuale
1. Shpesh ligjbërësi sjell ndryshime të shprehura pa ndryshuar tekstualisht aktine mëparshëm.
2. Rastet të ndryshimit të shprehurjotekstual janë: derogimi i shprehur, shtyrja e afatit,
pezullimi. Për këto janë dedikuar shifrat XLIV-XLVII.

XLIII. Parapëlqimi për ndryshimin tekstual në krahasim meatë jotekstual
1. Ë e kuptueshme që ndryshimi tekstual ë më iparapëlqyer në krahasim me atë jotekstual, sepse ë më i sigurtë .

XLIV. Ndryshimet jo të shprehura
1. Janë ndryshime të pashprehura të gjitha ato që rrjedhinnga dispozita të mëpasshme pa qenë që legjislatori tëlajmërojë në një fare mënyre që dispozita të veçanta të
mëparshme rezultojnë të ndryshuara për shkak të tërejave.

XLV. Derogimi
1. Do të kemi derogim kur dispozita e re vendos një rregullqë bën përjashtim nga një dispozitë e mëparshme nëse derogimi hiqet, dispozita fillestare rimerrfuqinë e saj & për rastet e disiplinuara më parë nganormat përjashtimore.

XLVI. Derogimi i shprehur dhe derogimi i pashprehur
1.& derogimi mund të jetë i shprehur ose i pashprehur=2. Ë i pashprehur kur legjislatori nuk lajmëron që pokrijon një rast të veçantë të disiplinuar në mënyrëpërjashtimore në raport me një rast tjetër me tëpërgjithshëm
3. Është e shprehur kur legjislatori përdor formula të tipit:Në derogim të nenit x të 1…..”.

XLVII.Derogimi tekstual dhe jotekstual
1. Si koncept derogimi i shprehur mund të jetë tekstualose jotekstual
2. Ë tekstual kur legjislatori riformulon tekstin emëparshëm duke futur përjashtimin si pjesë integruesee dispozitës fillestare.
3. Parapëlqehet që derogimi të jetë i shprehur si ndryshimtekstual, ë e rëndësishm të jetë i
shprehur.

XLVIII. Shtyrja e afatit dhe pezullimi
1. Ndërsa ndryshimet ipërkasin dpd dispozitave ose normaveqë nxirren nga dispozitat, afati dhe pezullimi nuk hyjnënë përmbajtjen e dispozitave,i përkasin sferëskohore të fuqisë së tyre.
2. Shtyrja e afatit vendos që dispozita xqë duhej të pushonte së qeni në fuqi ditën z, do të
pushojë ose në afatin t ose në vërtetimin e kushtit v.
3. Pezullimi vendos që, për një periudhë të caktuar osederi në një dispozitë të re, ose deri në vërtetimin e njëkushti të dhënë, dispozita x nukduhet të zbatohet. Formalish ne fuqi
4. Meqë i shtyhet afati ose pezullohet diçka që ëekzistuese, si koncept ë e vështirë të mendohet për1 shtyrje afati ose një pezullim që të mos tregojëshprehimisht aktin ose dispozitën e shtyrë ose tëpezulluar i referohet në mënyrë tëpërgjithshme një gr normativ
XLIX. Rivënia në veprim (ridhënia e fuqisë)
1. Nëse synohet të rikthehet një dispozitë e shfuqizuar nuk e mjaftueshme të shfuqizosh normën shfuqizuese, duhet specifikuar shprehimisht ky qellim.
L. Forma e shkurtuar e fjalive të përbëra
1. Fjalitë e përbëra duhet të jenë të shkurtra & të thjeshta.duhet te ket sa me pak fjali me fjale te perbera
2. Fjalia kryesore, duhet t’i paraprijëfjalive të tjera të mundshme nënrenditëse.
LI. Kohët dhe mënyrat e foljeve
1. Në formulimin e rregullave (normave),përdorni foljet në kohën e tashme dhe në mënyrën
dëftore.
LII. Foljet ndihmëse
1. Kufizoni sa më shumë përdorimin efoljeve ndihmëse, mund dhe duhet,,në rastet kur lindë ndonjë dyshim mbi karakterinlejues ose urdhërues të dispozitës.
LIII. Forma pasive e foljeve
1. Shmangni formën pasive kur nuk rezulton i qartësubjekti ligjor të cilit dispozita i referohet.
LIV. Ndajfoljet mohuese
1. Shmangni mohimin e dyfishtë.
LV. Kuptimi sintaksor i lidhëzave
1. Kuptimi sintaksor i lidhësave duhet të jetë shprehur nëmënyrë të qartë & pa ekuivoke Në dykuptimësie ë e domosdoshme të bëhen bashkërendimet eduhura gjuhësore.
LVI. Lidhëzat veçuese
1. Për të shprehur 1 marrëdh veçuese përfshirëse,ëe duhet të përdoret lidhëza “ose”, evendosur ndërmjet 2 termave; shmangni fjalën “dhe” dhe shprehjen “dhe/ose”.
2. Për të shprehur 1 marrëdh veçuesepërjashtimore, kur 1 marrëdh nukrezulton qartas, përdorni forma të tilla si “vetëm Aose vetëm B”, “ A ose B, por jo të dy”.
3. Në rast përdorimi i fjalës “ose” nuk ë në mënyrëtë mjaftueshme i njëkuptimshëm, përdorni formulimemë të gjera për të shprehur mardh veçuese në mënyrë që të zgjidhetdykuptimësia.
LVII. Lidhëzat kushtore
1. Në normat kushtore (sipas formulës “në qoftë se “f ”,atëherë “g” ku “f ” është rasti në fjalë kushtor dhe “g”pasoja juridike, lidhëza “në qoftë se” vetëm mund tëkuptohet në atë kuptim se “g” rrjedh nga “f ”.në rast se bëhet fjalë se pasoja “g” mund të vijë vetemnga “f ” dhe jo nga raste të tjera, ë e përshtatshmetë përdoret formula “vetëm në qoftë se “f ”, atëherë “g”
“ (ose shprehje).
LVIII. Fjali të cilat nuk kanë kuptim normativ
1. Normalisht duhet të shmangen fjali qe nuk kanëkup normativ si: rekomandime, deklarime të
qëllimit motivime, parashikime, marrjeme mend vetëm në rast sepërdorimi i fjalive të kësaj natyre janë të nevojshme përinterpretimin e parashikimeve që përmban akti normativ.
LIX. Zgjedhja dhe përdorimi i termave
1. Për një koncept konkret zgjidhni termin i cili e shprehatë në mënyrën më të saktë, duke patur
në konsideratë legjislacionin në fuqi.
2. Termat jo tërësisht juridike duhet të përdoren në kupte tyre të zakonshëm
LX. Termat juridike ose teknike
1. Termat nga gjuha juridike ose nga një gjuhë teknike duhettë përdoren në mënyrë të përshtatshme, duke pasur nëkonsideratë kup që i ë dhënë atyre nga shkenca teknika që i mbulon
2. për termat juridike duhet mbajtur nëkonsideratë kupi tyre “ligjor” ikuptueshëm nga përkufizimet e dhënanë kode apo ligje të tjera; së 2 kup që i ëdhënë nga teoria e jurisprudencës së konsoliduar; së 3nga doktrina mbizotëruese.
LXI. Terma me kuptim të ndryshëm nga gjuha juridike dhenë atë të zakonshëm
1. Nëse 1 term tekniko-juridik ka 1 kup të ndryshëmnga ai që i njëjti term ka në gjuhën e përditshme, duhetbërë e qartë nga konteksti se në cilin kuptim është përdorur.

LXII. Përkufizime
1. Në rast se një term nuk ka kuptim të qartë dhe tënjëkuptimshëm ose ë përdorur në një kuptim jo ngaai i përditshmi, si & në gjuhën e përditshme, si nëgjuhën juridike, si në gjuhën teknike, tregoni nëpërmjetpërkufizimeve, ai kuptim që i duhet dhënë termit nëfjalë në tekstin konkret.
LXIII. Homogjeniteti i terminologjisë
1. Të njëjtat koncepte duhet të shprehen me të njëjtatterma, ndërsa termat e njëjtë nuk duhet të përdoren mepërdorime të ndryshme.
2. në lidhje me tekste të tjera të ngjashme.
3. Kur ndryshohen ose kur i referohesh teksteve të vjetranë terminologji ose edhe në stilin
e përdorur, parapëlqehet të procedohet me riformulimtë tekstit në tërësi me terma më të përditësuara.
LXIV. Termat e huaja
1. Shmangni përdorimin e termave të huaj, përveç rastitkur kanë hyrë në përdorimin e përditshëm të gjuhësshqipe dhe nuk kanë fjalë të tjera
2. Fjala e huaj, e pranuar nga gjuha shqipe nuk lakohet,perveç rastit kur një gjë e tillë ë bërë e përdorshmenë gjuhën e përditshme.
LXV. Neologjizmat
1. Shmangni përdorimin e neologjizmave, të cilët nuk janëbërë ende të përdorshëm në gjuhën shqipe.
2. Nëse ë i nevojshëm përdorimi i termave të tillë, duhettë bëhet korrektimi i tyre nëpërmjet përkufizimit të tyre.
LXVI. Përdorimi i shkurtimeve dhe siglave
1. Shkurtimet ekzistuese të trupëzuara në pjesën fundore
të fjalës ose në pjesë të tjera të cilat përbëjnë fjalën, duhet të shmangen me përjashtim të shkurtimeveqë lejohe n në formë të normuar për citimet e teksteve
normative,
2. Kur në të njëjtin tekst do të duhet të përsëritet disa herë
e njëjta shprehje,
3. Nëse do të jetë e nevojshmë të përsëritet disa herë në të
njëjtin tekst e njëjta shprehje e përbërë, lejohet
zëvendësimi i saj me një emërtim të shkurtuar