Agim Gashi

Si valë Drini e si valë Rini


(Ades)

Nga Deutsche Welle diç kumbon
Valë, valë lajmron, njofton...
I shpërndan n´katër anë,
Bjeshkë e detra po i çan.

N´kët turbullirë, n´kët fatkeqësi
Kur na humbin gra e fëmijë,
S´dimë ku i kemi vëlla e motër
Na i sjell Ada lajmet n´votër.

Ada e bukur si sorkadhe
Plot kuptim zemër bujare
Eshtë gjermane çdo kush e di
N´çdo fole t´shqipes ka hy.

Me dy zemra t´mdha bujare
Një gjermane e një shqiptare,
E shqiptarët në këto kohra
Po të thonë se je e JONA!

Kanë thënë pleqtë n´kohra t´mira
-“Miku i mirë shihet n´ditë t´vshështira“,
T´urojnë nënat, t´urojnë fëmija,
N´çifteli t´këndon djalëria.

Valëron porsi tërfili,
Si valë Rajne, e si valë Drini,
Je si bora n´majë t´Monschaut,
Dhe si lule n´Bjeshkë të Sharrit.

T´mirat vijë po pika, pika…
ADJA e jonë si Elena Gjika,
Je gjermane e je e jona
Edith Durrham e ditëve tona.

Puna Jote nismëtare
Eshtë një punë humanitare
Shumë jetima t´majnë në zemër,
ADO ori bëre emër.

U bëre urë e miqësisë,
Oj mikesha e Arbërisë.

24 May 1999

ME GRYKË PUSHKE KËNDON KOSOVA

Korba t`zi po bijnë prej qiellit
E kanë zanë rrezen e diellit,
Korba t`zi tash njiqind vjet
Mësy Kosovën për me djegë.

Po vjen rrfija prej Serbisë
Me ia pre rritën fëmisë,
Me ia k`put gjinin e nanës
N`hije t`natës për dritë t`hanës.

Për me shky fusha t`bleru`me
Për me tha gurra t`lumnu`me
Për me djeg lisa,shtëpia
Vijnë bajlozat nga Serbia.


II

Ooo-hooo-hej-heeeej!
Qyqavicës o n`ato male,
Zbret ushtria çlirimtare
Zbret ushtria e fortë si guri,
Djem Kosove zemër burri.

A e dini ju bij t`krajlicës
Se kjo ashtë tokë e Drenicës,
Midis jetës e midis vdekjes
K`tu flet vorri i Azem Bejtës.

E-hej,
N`Drenicë trima lind prapë Shqipnia
Kamer Losha, Ahmet Delia
Lindin trimat te grykë e pushkës
Që m`i ngjajnë Shaban Polluzhës.

Lind shqiponja me krah prej zajrri
Me dy djem Shaban Jashari,
Me dy djem mbesa e nipa
Që m`i dalin hasmit në gryka.

Çohen trimat e Prekazit
Me ja u rujt shtëpive pragun,
Kosov´s f´tyrën me ja zbardh
Edhe botë me i qu´ fjalë.

Për liri e për atdhe
Gjakun trimat derdhin rrke,
Po n`këtë luftë kush asht ma i pari
Kryetrimi Adem Jashari.

III.

Se kush ashtë o ai zog shqiptari
Trim mbi trimat Adem Jashari
Kush u ngjit o n`majë t`Qyqavicës
Adem Jashari djalë i Drenicës.

Kush po i shkel o malet e borës
Adem Jashari burrë i Kosovës
Kush ja shtiu o tmerrin Shkinisë
Adem Jashari trim i Shqipnisë.

N`hije t`lisit te Kroni i Akullit
Hije i paska o pushka krahut
Hije i paska plisi mbi sy
Tuj ba luftë o për Shqipni.

Kush po i bien o në mal lahutës
Adem burri me krisma t`pushkës,
Kush ja u qarti bjalozav` ballin
Adem trimi me Hamzë Jasharin.

Oo-hoo-u
Lum Kosova e lum Shqipnia
Me ksi djem o me shumë bija,
Që kur thrret o zani Atdheut
Marrin forcën e Skënderbeut.

IV.

E-heeej,
Ç`po trazohet keq Beligradi
Ma ka shkelë fytin Prekazi,
Njiqind vjet o dridhet krajlica
S`po ma nal pushkën Drenica.

As Drenica as Karadaku
Asht çudi s`ju dhimset gjaku,
Njiqind vjet mbi djep fëmije
Rrinë tuj knue kangë trimnie.

Klysht e krajlit janë nërsye
Drejt Drenicës ia kanë mësye,
Po i bijnë me ag të ditës
Me ngulfatë zanin e shqipes.

V.

Oi-Oii-Iiiii,
Ç`na u kall pragu i derës
Mu kur çel sy i pranverës,
T`mos lulëzojë lule tërfili
T`mos këndojë në degë bylbyli.
Me u djeg bjeshka e vrrija
N^bark të nanës me vdekë fmija.
Bjen kulçedra e djeg rrufeja
Tuj vra djem e vasha t`reja.
Nga Karpatet këtu ke mbrii
N`tokë shqiptari për me hy,

Me ja nal lulzimin fushës
E kullosën delë kallushës,
Me ja shkull rranjët e strallit,
Me ja ndal gufimin malit,
Me ia prish emnin Perëndisë
Edhe pamjen nanë Arbnisë.
Me na ba popull të mjerë
Me na zhdukë besë e nderë
Me i ndrru dhe stinët e motit
Me zjarr topash flakë t`barotit.
Me prish grunuin me prish arën
Me na e shkel dhe abetaren,
Me i shkel shkronjat e dijes
Edhe gazin n`buzë t`fëmijës.
Rrezet diellitr tuj ja zanë
E me lanë natën pa hanë,
Për me ça kupën e qiellit
Me e shpu zemrën e dheut,
Tuj ja shtu dhimbjet Arbnisë
Me vaj t`nanave n`sy t`fëmisë.

VI.

Po ngadalë more derrzi
S`asht kollaj me na hy n`shpi,
S`asht kollaj me shkel këtë tokë
Qe tash prit flakë e barot.
Se Kosova ka djem për pushkë
Që t`i ngul plumbat në gushë.
Pushkët tona janë t`hjekne keq
Janë untue me shpraz fyshekë,
S`derdhim lot po derdhim gjak
Jemi gati t`marrim hak,
Për martirët e lirisë
Që i vrave n`derë t`shtëpisë.
Për ato nana q`u veshën n`zi
E për nuset kthye n`gjini,
ku shkel shka ti flliqet bari
S`ta harron jo kosovari.
S`ta harrojmë jo as Tivarin
As Drenicën e as Sharrin,
S`ta harrojmë kurrë èrapashticën
As Lebanën jo as Toplicën.

VII.

More shka more kaurr
N`Kosovë çel lulja bozhur,
Këtu kem bi e këtu jemi
T`kuqe lulet simbol i kemi.
Se s`ka mal as fushë as arë
Që s`ke vra n`prita shqiptarë,
Na ke shtu derte e halle
Ara kopshte mbjell me varre,
Edhe tash sikur çdo herë
Na sulmove në pranverë,
Porse dije ore barbar
Se kur veshet fusha me bar,
Se këtu kur dushkon mali
S`din të ndalet n^luftë shqiptari.
UÇK-ja ka dalë n`dritë
Tuj u shtu e tuj u rrit,
UÇK mori kreshnike
Na i ban bashkë trojet einige,
Do t`na bash bashkë Arbëninë
Do ta sjellësh n`tokë lirinë,
Që me shekuj ky troll ka prit
Për me pa të bardhën dritë.

VIII.

Se nga vorr i Skënderbeut
Amanetet po na vijnë,
Çonju djem e rrokni armët
Arbënia lshon kushtrim.

Çonju djem e vasha t`reja
Se pranvera na ka mbrri,
Si kem ra n`luftë si përhera
Bini sot ju për liri.

Mos t`ju dhimbset gjak as jeta
Sulnju hasmit n`istikam,
Kur të soset djalë baruti
Gjuju n`shpinë haje me dhamb.

Se ma t`flliqun e barbar
S`ka se shkau nga Karpati,
Ku të shkel kamba e tij
Digjet jeta e prishet fati.

I përngjan ai çdo lugati
Gjak njeriu veç din me pi,
Sa shumë kobe e fatkeqsina
I ka sjell në Dardani

Qysh se moti edhe tash
Tuj na e narrë çdo gja ngapak
Tuj na lanë gjerdekt´pa dhandërr
Tuj naj ba dasmat me gjak.

Vaji i f´misë në kupë të qiellit
As n´bark t´nanës s´gjen qetësi,
Po edhe varret e martirëve
Janë ngrit n´kambë kërkojnë liri.

Liri-liri, thërret shqiptari
Dhe fitoren pranë e kemi-
Të betuar për flamur
Për armikun zjarr do t´jemi.

IX.

Bukuritë që ka Kosova
Nuk i gjen në vise tjera,
T`pushon syni t`rritet jeta
Kur i çel lulet pranvera.

Mbushen degët plot qershia
Fushat arat me blegtorë,
rrjedhin gurrat këndojnë bylbylat
Sharr i bukur plot me borë.

Fshatrat tona si yj t`qiellit
E konaqet plot mirësi,
Të pret plaku pranë oxhakut
Me bukë,zemër e bujari.

Vashat tona si sorkadhe
E djelmoshat si t`bimë prej dheu,
Plot guxim e urti burri
Janë stërnipa Skënderbeu.

Me dhanë besën veç shqiptarqe
Trashëgim na e la i pari,
Tuj ra n`luftë si me le
Vdekje t`ambël ban shqiptari.

E dom jetën e dom lirinë
Porsi zogu që e do qiellin,
I dom trojet fushat arata,
Sikur bima që k/rkon diellin.

E dom malin bjeshkt e nalta
Sikur nana që don fëminë
I dom bletët zogjtë e qiellit
Si i don motra vllazninë.

Por këtë gaz e gjallni jete
Qe sa mote je tuj e nxi,
Se kur çeli synin pranvera
U çu shqiptari për liri.

Shtrihen duert sa mirë bashkohen
Sulen trimat e lirisë,
Për grykë t`pushkës flet Drenica
Tue vdekë për tokë t`Arbnisë.
16
Me trimni e shpirt bujare
Si e kem traditë që moti
Tuj i ba luftat burrnisht
Si dikur Gjergj Kastrioti.

X.

Mos u tremb botë mos u tut
Se n`Kosovë po bahet luftë,
E ban luftën shqiptaria
Shumë e shtrenjtë na asht liria.

E Drenica mbjell me vorre
Dukagjinit po i çon fjalë,
Qëndro vëlla si ke qëndrue
Nëpër shekuj flakë e gjallë.

Krisma shpejt n`Drenicë mbërrini
Jo s`përkulet Dukagjini,
I kem thanë shkaut të zi
Kallim veten e t`farojmë ty.

Nuk i lshojmë troje e prag
Pa u mbush Drini me gjak,
Pa u ba krej Sharri hi
Kurrë Kosova s`bahet Serbi.

XI.

Dorë e zezë plagon Arbninë
Karavanet sapo mbrrinë,
Me t`plagosun gra e fmi
E kanë msy nanën Shqipni.

Dalin shqipet n`kufi t`Atdheut
Që asht ba midis Shqipnisë,
Presin zemrat e plagosuna
N`sofra t`shtrueme t`bujarisë.

Eni vllazën eni motra
Se nuk jeni ju të huej,
Bukë e kryp e zemër t`bardhë
Qet Tropoja n`sofrën tuej.

Ah, Tropojë, Tropojë e vjetër
Prite, prite gjakun tim
Ç´po më pret me atë fllad bjeshke
M´i merr plagët n´ledhatim.

Vij pushoj në prehnin tand
Pak cigares ja dredh tymin,
I ngjesh armët marshoj malit
Krah i bahem Dukagjinit.

Me atë frymë të Mic Sokolit
Me atë za të Smajl Hysenit,
Më jep gjak me ujë t´Valbonës
Më jep forcë me gur t´Shkëlzenit.

Se kjo luftë që po djeg tokën
Ku bie gjaku për liri,
Asht nji luftë e shenjtë kombtare
Për me ba shqipninë - SHQIPNI.

Se nga Toplica e n`Çamëri
Asht nji popull gjithmonë nji,
E kah flitet gjuha shqipe
Asht nji tokë i thonë Arbni.
19
Çonju vasha e djelmosha
Me i rrokë armët shqiptare
Me ju dal zot këtyne trojeve
Prin ushtria çlirimtare.

Ka ardhë koha me u bashkue
Me gjithë hovin e djelmnisë,
Me e ba këtë luftë të shenjtë
Me ja shpëtu trungun Arbënisë.

Me u lidh me u besatue
Si në Lezhë njaj Kastrioti,
Kur t`na shoh dhe zot i madh
Sjell buzëqeshje ndrrohet moti.

Rrjedhin Drina Bardh e i Zi
Lulëbozhuret çelin prore,
Bahet bashkë nana Shqipni,
Hidhet n`valle toka arbnore

XII.

Ka njimijë e disa vjet
Janë mundu´që t´na dëbojnë,
Porse rranjët këtu i kishim
T´l´shume thellë në tokë tonë.

Na dëbu´n n´shtete anmike
Në Rusi e Anadoll,
Porse shkjau nga Karpati
Nuk e di se kur asht boll.

Shumë herë djegë e kanë këtë tokë
Siç po djegin sot shpi e prag,
N´hi e zjarr prapë mbinin lulet
Se ujiteshin me gjak.

Prapë shtëpitë tona ndëtonim
Mbillnim pemë e mbillnim ara,
Mbi çati dridhej flamuri
Mbinte prapë e shqipes fara.

Do t´vijë prapë pranverë shqiptare
Porse duhet t´jem´unik,
Tuj i lanë hasmitë ndërvete
Bahmi t´fortë porsi çelik.

Sot kur thërret za i shqiptarit
Kush i l´shon k´to rrugë t´lirisë,
Ka me namë nana shqiptare
Që n´Altar ra vetë e dytë.

Jemi shkep në t`katër anët
Ja kem kthy o shninën nanës,
S`po cicrrojmë si dallëndyshet
N`çerdhe tonat vajtojnë qyqet.

Jo nuk kemi tjetër atdhe
Veç Kosovën ku kem le,
Kthehuni burra për liri
Në njat copë Dardani.

Kthehuni burra ju thrret Shqipnia
Ju thrret Tetova,Ju thrret Gucia
Ju thrret Presheva e Toplica
Dukagjini edhe Drenica.

Kthehuni burra për atdhe
N`ato troje ku kem le,
Kthehuni burra me gjithë fmi
Mos m`u mbush me shapkali.

S`kemi kohë jo të mbarohemi
Ka ardhë koha të vetëmbrohemi,
T`kapim pushkët për atdhe
Se s`ka kush me i kap për ne.

XIII.

Thërret Kosova moj nanë Shqipni
A ma ndin moj zanin ti?
Tue t`thirrë nanë kam mbetë mjetun
Me za t`dhembshëm me za t`çjerrun.

Qyshse kur prej teje m`ndanë
Vajin kurrë nuk e kam nalë,
Tuj të thirrë Oj nanë Shqipni
Sa shumë gjak kam derdh për ty.

Ah moj nanë nana Shqipni
Shumë herë n`zjarr kam ra për ty,
Pa dëshirë na kanë coptue
Por unë ty nuk t`kam harrue.

Ah moj nanë nana Shqipni
Sa shumë plagë kam marrë për ty,
Po më dhemin kam mbet mekun
Asi gjallë asi i vdekun.

Ah moj nanë lule dukate
A e sheh si jam bonjake,
Përmbi kam shtrigën Serbi
Don me m`ba shkrum e hi.

Ma ka kallë zemrën e shkretë
Shumë e djem syrgjyn kanë tretë.
Tjetërkush na hini n`shpi
Lujnë me gra e lujnë me fmi.

N`vaj e kuje gati jam tretë
Loti lotin s`po ma pret,
Merre nanë nji faculetë
Edhe fshimi kta lot të shkretë.
24
A mban mend kir ne bashkë ishim
Krenarinë në qiell e kishim,
Me vasha t`bukura e djem të rrallë
Ndalnim krajla e pashallarë.

Sot qan Sharri e qan Tomorri
Kjo e keqe si na ndodhi,
Qajnë dy Drinat i bardhë e i zi,
Si rrinë ndamas nanë e bijë.

Ngrite ballin oj nanë Shqipni
A po e sheh se kam ra n`zi,
Ngrite kokën nanë njiherë
Edhe çilma me nji derë.

25.O7.l998

SA VJET KA SHQIPNIA?

Sa ashtë i vjetër Sharri,
Aq ashtë dhe Dardania;
Sa vjet ka Korabi,
Aq vjet ka Shqipnia.

Po qëndrojnë të forta,
Të vjetra me name,
E randë, oh, e randë,
Ashtë ndamja prej ame!

Ndamja, oh, prej ame,
Nji shpirt e nji gjak,
Për ndamje në shekuj,
Do të marrim hak.

Të dyja me nji za,
Thërrasin si fëmi,
Kur do të bashkohemi,
Oj nanë Arbëni?

Do të vie koha
Arbënia nji amë.
Nji trup që e kam,
Shumë me gjak e lanë.

Do t´rrjedhin dy Drinat,
T`vallëzojë Arbënia,
Si dy krahë Shqiponje,
Anembanë Shqipnia.

KU MË LINDE NANË

Linda jasht atdheut,
Porse jam shqiptare,
Emnin e kam t´lules,
Më thonë kurbetçare!

Ah, n´Kosovën time,
Më ka mbetë nji motër,
Kurrë nuk e kam pa,
Pa te s´kam sevda.

Pse më lindi nana,
Jasht tokës shqiptare?
A ike nane prej qefit,
A nujk pate qare?

Pse s´më merr moj nanë,
Me më kthy´ n´ vatan?
Ta shoh motrën time,
Edhe ngryk ta marr!

Unë e di moj nanë,
Në kurbet s´ka dritë.
Pa shkronjat e shqipes,
Rand asht me u rritë.

Nuk po du´oj nanë,
As gji me më dhanë,
Mësomi shkronjat shqipe,
Të kam shpirt e xhan.

A mendon oj nanë,
Me më kthy´n´atdhe?
Kosovë asht toka ime,
Dhe pse jasht kam le.

Atje kam motrën time,
Ti vet më ke thanë.
Bashkom me gjakun tim,
Të kam shpirt e xhan.

JAM E RE


Jam e re e jam krenare,
Jam e arbërit e jam shqiptare,
Di t´këndoj për histori,
Për Kosovë e nanë Shqipni.

Porse zemra m´u ba fi,
Larg atdheut n´kurbet t´zi,
Për vend tim rritet dashnia,
Sa e shtrejt´qenka liria.

Jam e re e jam bujare,
E Kosovës, jam shqiptare.
Më ka m´sue historia,
Për shqiptar ashtë veç Arb´nia.

Por në zemër kam nji mall,
Për lumej, fushë e mal,
Për ato rreze t´lirisë,
Kur do t´bien n´tokë t´Arb´nisë.

Jam e re por kam ba be,
Se la trollin ku kam le,
Kroje t´ftohta t´Dardanisë,
Lule t´bukura t´ Ilirisë.

Ato varre në çdo prag,
Ato troje la me gjak,
Nuk i kam andrra t´kota,
Nuk i jap sa t´jetë bota.

KUR VRITET MËSUESI


Kur vritet mësuesi,
Rrëzës Qyqavicës,
Nxjerr tytën nga mali,
Pushkë e Shotë Galicës.

Kur vritet mësuesi,
Për nder të Atdheut,
Mbin mbi Dhaskal Todhrin,
Shpatë e Skënderbeut.

Kur godasin mësuesin,
Duar gjakatare,
Djemte e UÇK-së
Bëhen Abetare.

Kur vritet mësuesi
Për një pëllëmbë fushe,
Shkronjat n´Abetare
Marrin ngjyrë të kuqe.

Kur vritet mësuesi
Për dritë të lirisë,
Djemtë e UÇK-së
Marshojnë Arbërisë.


DO TË VIJË NJË DITË

Fëmijët sot s´këndojnë
N´Kosovën time t´mjerë
As lulet më nuk çelin
Si çilnin përherë.

Nuk kanë çantë e libra
Pa shkronja kanë mbetë
Edhe mësuesi i tyre
Në kurbet ka tretë.

Dalin protestojnë
E bëjnë demonstrata
Shikon loke e mjera
Edhe qanë e ngrata.

Policia serbe
Vranë, prenë e grinë
Nuk i len në shkolla
Të shqipes-fëminë.

I ka mbyllëato
Me roje e dry
Mësuesve e rpindërve
Zemra ju ka ndry.
Por do te vijë koha
Shkollat do të çilen
S´bashku mësues e nxënës
N´valle do të hidhen.

Do të mësohen shkronjat
Dhe ritmet e valles,
Do t´këndohen këngët
E Jusuf Gërvallës.

Do t´mësohen vjershat
e t´madhit Naim,
Nëpër shkollat tona
T´ketë hare e gëzim.

Do t´mësohet De Rada
Do t´mësohet Gjergj Fishta
Do t´i tregojmë botës
Se nuk vdes kurrë shqipja.

Sikur në gjithë botën
Do t´këndojë fëmija,
Do t´lulëzojë Kosova
Do të vijë liria.

Kur të vijë ajo,
Le t´vijë dalëngadalë,
N´Kosovë do të çelin
Trëndafilë e Lalë.

Rrezet dielli ynë
Fort do t´i shumojë,
N´Kosovën e lirë
T´ngrohta do t´i lëshojë.

Fytyrat shqiptare
Do të qeshin prore
E gëzuar dhe e mbarë
Gjithë toka Arbënore.